Loading

Dużo uwagi poświęca się koncepcjom „medycyny opartej na dowodach” (Evidence-Based Medicine) i „praktyki opartej na dowodach” (Evidence-Based Practice). Rzadziej jednak analizuje się, czym tak naprawdę są owe „dowody”, skąd pochodzą, jak są tworzone, jakie dane i logika za nimi stoją oraz jakie wnioski można na ich podstawie wyciągnąć w odniesieniu do konkretnych przypadków i pacjentów.

W 2017 roku w prestiżowym czasopiśmie naukowym British Medical Journal (BMJ) opublikowano artykuł, który wzywał do poprawy jakości dowodów w medycynie opartej na dowodach. W artykule przedstawiono szereg powodów, dla których współczesne badania naukowe budzą wątpliwości:
Wiele badań medycznych cierpi na poważne błędy systemowe, zniekształcenia i marnotrawstwo zasobów. Większość opublikowanych wyników w pewnym stopniu wprowadza w błąd, co utrudnia ich zastosowanie w praktyce klinicznej. Problem pogłębiają niekontrolowane interesy komercyjne i akademickie, stronniczość w wyborze tematów badawczych (często ignorująca perspektywę pacjentów), nieprzejrzyste procedury, źle zaprojektowane badania kliniczne, brak niezależnej weryfikacji, przedwczesne przerywanie badań oraz nieścisłości w raportowaniu wyników. Dodatkowo pojawiają się problemy takie jak zjawisko „autorów duchów”, stronnicze publikacje, nadinterpretacja danych czy zatajenie błędów i oszustw.

Artykuł podkreśla, że aby lekarze i pacjenci mogli podejmować świadome decyzje, muszą mieć dostęp do rzetelnych danych. Jednak liczne problemy, takie jak brak uczciwości w badaniach, niewystarczająca liczba prac odpowiadających na kluczowe pytania pacjentów czy brak odpowiednich dowodów wspierających wspólne decyzje, poważnie utrudniają realizację tego celu.

Zbyt wiele badań jest nieodpowiednio zaprojektowanych lub przeprowadzonych. Zbyt wiele wyników jest ukrywanych lub przedstawianych w sposób fragmentaryczny. Wraz ze wzrostem liczby publikowanych badań ich jakość często maleje, co osłabia zdolność personelu medycznego do zapewnienia skutecznej, dostępnej i wartościowej opieki.

Niedawno British Medical Journal przypomniało ten problem w nowym artykule redakcyjnym, który pyta, czy nadszedł czas na rewolucyjne zmiany w medycynie akademickiej. Nadszedł?

______________________
Поняттям „доказова медицина” (ДМ) та „доказова практика” (ДПП) приділяється багато уваги. Однак рідше аналізується, що таке ці „докази”, звідки вони беруться, як створюються, які дані та логіка стоять за ними і які висновки можна зробити на їх основі стосовно конкретних випадків і пацієнтів.
 У 2017 році в престижному науковому журналі British Medical Journal (BMJ) була опублікована стаття із закликом до підвищення якості доказів у доказовій медицині. У статті окреслено низку причин, чому сучасні наукові дослідження викликають сумніви: Багато медичних досліджень страждають від серйозних систематичних помилок, викривлень і марнотратства ресурсів. Більшість опублікованих результатів тією чи іншою мірою вводять в оману, що ускладнює їх застосування в клінічній практиці. Проблему загострюють неконтрольовані комерційні та академічні інтереси, упередженість у виборі суб’єктів дослідження (часто ігноруючи точку зору пацієнтів), непрозорі процедури, погано сплановані клінічні випробування, відсутність незалежної перевірки, передчасне припинення досліджень і неточності у звітах про результати. Крім того, виникають такі проблеми, як феномен „авторів-привидів”, упередженість публікацій, надмірна інтерпретація даних або приховування помилок і шахрайство.
 У статті підкреслюється, що для того, щоб лікарі та пацієнти могли приймати виважені рішення, вони повинні мати доступ до достовірних даних. Однак низка проблем, таких як брак доброчесності в дослідженнях, недостатня робота над відповідями на ключові питання пацієнтів або брак адекватних доказів для підтримки спільного прийняття рішень, серйозно перешкоджають досягненню цієї мети.
Занадто багато досліджень неадекватно розроблені або проведені. Занадто багато результатів приховуються або подаються фрагментарно. Зі збільшенням кількості опублікованих досліджень часто знижується їхня якість, що підриває здатність медичних працівників надавати ефективну, доступну і якісну допомогу.
 Британський медичний журнал нещодавно нагадав нам про цю проблему в новій редакційній статті, в якій запитує, чи настав час для революційних змін в академічній медицині. Чи настав він?