Loading

Co to jest kryzys psychiczny?
Kryzys psychiczny, inaczej emocjonalny – silne, przejściowe zakłócenie równowagi psychicznej, spowodowane zagrożeniami powiązanymi z sensem życia, systemem wartości, koncepcją własnej osoby, skutkiem konfrontacji z zaskakującą sytuacją bądź wydarzeniem krytycznym (por. Helena Sęk: Społeczna psychologia kliniczna. Warszawa: PWN, 2000, s. 486–490. ISBN 83-01-10241-1)
Kryzys jest reakcją na sytuację, z którą w żaden sposób nie potrafimy sobie poradzić. To stan dezorganizacji i zamieszania, który pojawia się, gdy na drodze do realizacji ważnych, życiowych celów stają przeszkody nie do pokonania. Nieudane próby poradzenia sobie z nimi prowadzą do rozstroju psychicznego i utraty wewnętrznej równowagi. Osoba traci zdolność do racjonalnego myślenia i działania. Ma poczucie utraty kontroli nad sobą i swoim życiem. Kryzys jest zjawiskiem ograniczonym w czasie, o ile znajdzie rozwiązanie i nie przejdzie
w stan chronicznego stresu.
Kryzys – rzeczownik krisis to wybór, rozstrzygnięcie. Słowo to oznacza również przesilenie, punkt zwrotny, przełom. Kryzys psychiczny można rozumieć jako rozwój, sytuację, w której możemy odkryć nasze zasoby i nauczyć się z nich korzystać. Jednakże by kryzys mógł stać się rozwojem, potrzebne
jest odpowiednie środowisko. Środowisko wspierające, działające w duchu empowerment oraz peer support. Dlatego tak ważna jest edukacja społeczeństwa, która uwrażliwiałaby na doświadczenia wynikające z przełomu, jakim jest kryzys psychiczny.
Co sprzyja w radzeniu sobie z kryzysem (wskazówki zebrane przez Asystentów Zdrowienia Fundacji):
aktywna eksploracja rzeczywistości i poszukiwanie informacji
wyrażanie pozytywnych i negatywnych emocji
aktywne inicjowanie pomocy ze strony innych
podział sytuacji problemowej na fragmenty i stopniowe ich rozwiązywanie
rozpoznawanie w sobie symptomów zmęczenia i dezorganizacji, co ułatwia utrzymanie integracji i kontrolę nad codzienną aktywnością
aktywne radzenie sobie z uczuciami i problemami, lub akceptowanie ich, gdy nie można ich zmienić
plastyczność i gotowość do dokonywania zmian w samym sobie
podstawowe zaufanie do własnej osoby i ludzi oraz wiara, że kryzys można przezwyciężyć.
Projekt MH_UKR został wsparty przez Europejski Program na rzecz Integracji i Migracji (EPIM), wspólną inicjatywę Sieci Fundacji Europejskich (NEF). Wyłączna odpowiedzialność za projekt spoczywa na organizatorze (organizatorach), a treść nie musi odzwierciedlać stanowisk EPIM, NEF lub Fundacji Partnerskich EPIM”
______________
Що таке психічна криза?
Психічна або емоційна криза – сильне, тимчасове порушення психічної рівноваги, викликане загрозами, пов’язаними з сенсом життя, системою цінностей, Я-концепцією, результат зіткнення з несподіваною ситуацією або критичною подією (див. Helena Sęk: Społeczna psychologia kliniczna. Варшава: PWN, 2000, с. 486-490. ISBN 83-01-10241-1)
Криза – це реакція на ситуацію, з якою ми ніяк не можемо впоратися. Це стан дезорганізації та розгубленості, який виникає, коли на шляху до важливих життєвих цілей стоять нездоланні перешкоди. Невдалі спроби впоратися з ними призводять до психічного розладу і втрати внутрішньої рівноваги. Людина втрачає здатність мислити і діяти раціонально. У неї з’являється відчуття втрати контролю над собою і своїм життям. Криза – це явище, обмежене в часі, доки вона знаходить рішення і не прогресує
у стан хронічного стресу.
Криза – іменник krisis – це вибір, рішення. Це слово також означає сонцестояння, переломний момент, прорив. Психічну кризу можна розуміти як розвиток, ситуацію, в якій ми можемо відкрити свої ресурси і навчитися ними користуватися. Однак для того, щоб криза стала розвитком, потрібне правильне середовище. Підтримуюче середовище, яке діє в дусі розширення можливостей і взаємної підтримки. Ось чому важливо навчати громадськість бути чутливою до переживання такого прориву, як криза психічного здоров’я.
Що сприяє подоланню кризи (поради, зібрані асистентами здоров’я Фонду):
активне дослідження реальності та пошук інформації
вираження позитивних і негативних емоцій
активне ініціювання допомоги від інших
розбиття проблемної ситуації на фрагменти та поступове їх вирішення
розпізнавання у себе симптомів втоми та дезорганізації, що допомагає зберегти інтеграцію та контроль над повсякденною діяльністю
активна робота з почуттями та проблемами або прийняття їх, коли їх неможливо змінити
пластичність і готовність до змін у собі
базова довіра до себе і людей та віра в те, що кризу можна подолати.